Τι μου έμαθε το Μουντιάλ για την Ελλάδα!

Η Αφρική είναι πιο κοντά σ’ εμάς από ό,τι η Ελβετία και η Ουρουγουάη. Ή πιο σωστά, εμείς είμαστε πιο κοντά στην Αφρική. Μάλιστα θα έλεγα πιο κοντά στη Νότιο Αφρική!       Μαζί με άλλα χρήσιμα προέκυψε κι αυτό μέσα στο μήνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Από τις 11 Ιουνίου έως τις 11 Ιουλίου, καθώς παρακολούθησα όσο μπορούσα πιο πολύ τα εντός και τα γύρω από τις 32 εθνικές ομάδες, τα 64 παιχνίδια, τους 736 παίκτες.Είδα τους Ισπανούς που τελικά το σήκωσαν και άκουσα τους εκφωνητές. Να μιλούν για τα παιχτρόνια που ξεπήδησαν από την Ακαδημία ταλέντων κυρίως της Μπαρτσελόνα αλλά και της Ρεάλ. Ένα σιντριβάνι αστεριών, από τα ισπανικά σχολεία ποδοσφαίρου δηλαδή.       Και δεν μένω στο ότι κάποια στιγμή μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό έφθασε να καταργήσει το δικό της σχολείο ποδοσφαίρου (για να καταργήσει μετά, την «κατάργηση», όταν κατάλαβαν το λάθος τους). Μένω στο ότι όποιος γενικότερα επενδύει στο να μάθουν καλά οι νέοι άνθρωποι κάτι, δηλαδή ξοδεύει λεφτά για σχολεία κάθε είδους, ακόμη και για κλωτσιές, κάτι θα πάρει πίσω. Την ίδια στιγμή που εμείς προχωρούμε κόβοντας αχαλίνωτα από όλα τα σχολεία. Έτσι βγάζουμε σε γενικές γραμμές αποφοίτους που δεν τους έχουμε εμπιστοσύνη, γιατί δεν έχουμε εμπιστοσύνη καν στα σχολεία τους.       Αυτό μάλιστα επεκτείνεται και μέχρι τους Έλληνες ποδοσφαιριστές, που πρέπει όχι μόνο να έχουν βγάλει γένια και μουστάκια ,για να παίξουν στις μεγάλες ελληνικές ομάδες, αλλά και να τους έχουν κολληθεί πρώτα εκατοντάδες ένσημα, καθισμένοι μόνο στους πάγκους.      Για να μην αναφερθώ και στους Έλληνες πολιτικούς. Ποιον είδα να μην κάνει έτσι; Τους ορθολογιστές Γερμανούς, που οι περισσότεροι από τους παίκτες της Εθνικής τους έχουν γεννηθεί γύρω στο 1988 και βέβαια οι εικοσάρηδες και κάτι λίγο, δεν τους διέψευσαν.       Και για κάτι ακόμη δεν μετανόησαν οι Γερμανοί. Να εμπιστευθούν θέσεις στην Εθνική τους τουλάχιστον σε πέντε παιδιά που δεν εκπληρώνουν σίγουρα τις προδιαγραφές της «Άρειας φυλής», με συνέπεια οι Γερμαναράδες εθνικιστές να βρίζουν. Αλλά η Εθνική Γερμανίας με νέους και απογόνους μεταναστών ανανεώθηκε έτσι γενναία. Φταίω εγώ να κάνω συγκρίσεις με κάτι άλλους «ποιητές», που έβγαλαν το γνωστό «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ κλπ»;       Φταίω εγώ να θυμηθώ και ότι στην αρχή οι περισσότεροι τα είχαν με τους παίκτες μας μετά τον πρώτο αγώνα, με την Κορέα και μετά τη νίκη επί της Νιγηρίας, κάνοντας μια θεαματική κυβίστηση, το λένε και (κωλο)τούμπα, βγήκε η υπερβολική ετυμηγορία: «Γυρίζουν με ψηλά το κεφάλι». Γιατί; Επειδή κάναμε μια νίκη και μάλιστα κάτω από ειδικές συνθήκες ή για την όμορφη μπάλα που διδάξαμε επί της οθόνης τον κόσμο; Γονίδια του Μαυρομάτη ή αλλιώς Καρα-Γκιόζ, που επιβιώνουν ακόμη μέσα μας, δημιουργούν μια τρικυμία στις συμπεριφορές μας από τη μιαν άκρη στην άλλη;      Μια διεθνής έκθεση κρατών είναι το κάθε Μουντιάλ και οι συγκρίσεις με συντρίβουν, και στα μεγάλα και στα μικρά. Άλλοι απολαμβάνουν στη διάρκεια των αγώνων σχόλια από τον Αρσέν Βενγκέρ και τον Γκίντερ Νέτζερ εμείς παραμένουμε στον αστερισμό του Πουρουπουπού και του κυρ Αλέξανδρου. Ευχαριστώ την ΕΡΤ και τον πολυπράγμονα διευθυντή της, ευχαριστώ Παύλο υπουργέ που καβάλα στο δίτροχο πήγασό σου όλα τα ελέγχεις όλα τα προλαβαίνεις, όλα μου τα παρέχεις.        Η Ουρουγουάη ήταν η χώρα που δημιούργησε μια ιδιαίτερα θετική αίσθηση. Μας έμαθε αυτή τη φορά ότι δεν είναι οι μεγάλοι πληθυσμοί που δίνουν τους μεγάλους παίκτες αλλά η ποιότητα των λαών. Μόλις 3.5 εκατομμύρια ζουν σε μια χώρα σε μια λίγο μεγαλύτερη σε έκταση χώρα από την Ελλάδα. Και μέσα σε αυτή την ομάδα μια λαμπρή φυσιογνωμία που για κάθε χώρα θα ήταν τιμή της να την έχει στην ομάδα της. Ντιέγκο Φορλάν. Παιχταράς αλλά και κύριος και πρωταγωνιστής σε μια συγκινητική οικογενειακή ιστορία με μια αδελφή καθηλωμένη στην αναπηρική πολυθρόνα που λατρεύει και προστατεύει. Να μην ξεχάσω ότι στην Ουρουγουάη υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μαθαίνουν ελληνικά και διαβάζουν αρχαίες τραγωδίες.      Και ενώ εμείς συνεχίζουμε να δημιουργούμε και να παίζουμε καθημερινά σε τραγωδίες, ακόμη και σήμερα, βρισκόμαστε πιο κοντά όχι στα άλλα μεσογειακά κράτη. αλλά στα αφρικανικά. Η Νότιος Αφρική μάλιστα πόσο μας έμοιασε. Ανέλαβε να οργανώσει το κολοσσιαίο αυτό θέαμα που λέγεται Μουντιάλ. Ο Πρόεδρος της F.I.F.A. τους επέβαλε τις δικές του οικοδομικές εταιρείες, λαδώθηκαν, σπαταλήθηκαν χρήματα ενώ ο λαός πεινούσε (και πεινάει), καταχρεώθηκαν και το τελευταίο που τους χρειαζόταν εκεί κάτω ήταν αυτό το ρωμαϊκών προδιαγραφών πανηγύρι. Μια αστυνομία βίαιη αλλά αναποτελεσματική, κακή συμπεριφορά προς τους ξένους επισκέπτες με πολλές κλοπές, λεφτά που γλίστρησαν με λοξό τρόπο σε τσέπες αρπακτικών, όλα αυτά. Και δεν αποκλείεται αργότερα να χτυπήσει η πόρτα τους. Ποιος θα είναι; Κάποιος που το όνομά του αρχίζει από Δ. (και τελειώνει σε Ν.Τ.). Ποια άλλη χώρα έχει κάνει ακριβώς τα ίδια μόλις πριν μερικά χρόνια; Τελικό συμπέρασμα: Africa ερχόμαστε με χίλια… Εσάς αυτό το Μουντιάλ σας έμαθε κάτι; του Άλκη Γαλδαδά www.protagon.gr (12-7-2010)