Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Διάγραμμα της έννοιας "Λαϊκισμός"

Προβλήματα στο χώρο της εργασίας

Ελλάδα- Ελληνισμός- Εθνική Αυτογνωσία

Φιλία

ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓIΣΗ
        Επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνος του, αλλά έχει ανάγκη να συνυπάρχει με το συνάνθρωπο, χρειάζεται να διαμορφώσει ουσιαστικές σχέσεις, δηλαδή ανθρώπινες σχέσεις.

Φιλία
       Αποτελεί τον ισχυρό ψυχικό συνεκτικό δεσμό που αναπτύσσεται ανάμεσα στους ανθρώπους και εδράζεται στην αμοιβαία συμπάθεια, στην ανταπόκριση των αισθημάτων, στα κοινά ενδιαφέροντα. Φιλία μπορεί να υπάρξει μεταξύ ατόμων, λαών ή αθλητικών, πολιτικών, επαγγελματικών, θρησκευτικών και άλλων ομάδων. Δε νοείται φιλική σχέση, αν δεν υφίσταται η αγάπη κι αν δεν επικρατούν υψηλά αισθήματα και φρονήματα σ' αυτήν.

 Είδη φιλίας:
 Η διά το χρήσιμον φιλία, η οποία βασίζεται στην ωφέλεια που προκύπτει από αυτήν.
 Η δι' ηδονήν φιλία, η οποία εδράζεται στην ευχαρίστηση.
 Η δι' αγαθόν φιλία, η οποία δημιουργείται και αναπτύσσεται στη βάση της αρετής, της ανθρωπιάς, της αγάπης.

Αγάπη
        Πρόκειται για ισχυρότατο ψυχικό συναίσθημα, το υψηλότερο όλων των ανθρώπινων συναισθημάτων. Η αγάπη εκδηλώνεται ως ανθρωπισμός, φιλανθρωπία, φιλία, αδελφοσύνη, στοργή, έρωτας, φιλαλληλία, ευεργεσία, ελεημοσύνη, συμπαράσταση, ευσπλαχνία, σεβασμός, φιλαλήθεια, αυτοθυσία, φιλοπατρία κ.α. Αποτελεί τον κυριότερο συνδετικό κρίκο της ανθρωπότητας• στηρίζει τη συνεργασία, την ομόνοια, την αρμονική συμβίωση των ανθρώπων και εγγυάται την υλική, ηθική και πνευματική ευημερία.

Η ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
      Οι άνθρωποι, ως φύσει κοινωνικά όντα, επιδιώκουν την επαφή και την επικοινωνία με το συνάνθρωπο. Έχουν ανάγκη την κατανόηση, τη στήριξη, τη συμπαράσταση, την αλληλεγγύη. Ειδικότερα, οι ανθρώπινες σχέσεις προσφέρουν:

 Στενότερη γνωριμία, φιλικούς δεσμούς, θερμές σχέσεις, που προσφέρουν ήρεμη και ευτυχισμένη ζωή, καθώς δίνουν νόημα στην καθημερινότητα των ανθρώπων.
 Ηθικοποίηση και ομαλή κοινωνικοποίηση.
  Πνεύμα κατανόησης και συνεργασίας.
 Σεβασμό στην αξία του ανθρώπου.
 Δίκαιη επίλυση των διαφορών, γιατί με τις ορθές διαπροσωπικές σχέσεις εξασφαλίζεται η κοινωνική γαλήνη και διασφαλίζεται η ειρήνη.
 Κατοχύρωση της δημοκρατίας, προάσπιση των δημοκρατικών θεσμών.
 Οικονομική ανάπτυξη και επιστημονική, τεχνολογική πρόοδος.

ΚΡΙΣΗ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
         Στην εποχή μας, χωρίς να αμφισβητούμε την ύπαρξη ειλικρινών ανθρώπινων σχέσεων, παρατηρούμε ότι στην πλειονότητα τους οι σχέσεις του ατόμου με τους συνανθρώπους του κλονίστηκαν, έγιναν ψυχρές, ακόμα και απάνθρωπες. Οι άνθρωποι ζουν σχεδόν σαν ξένοι, σπάνια συμπαραστέκονται ο ένας στον άλλον, δεν υπάρχει ψυχική προσέγγιση, αλλά παγερή μοναξιά. Οι σχέσεις, επί το πλείστον, είναι τυπικές, συμβατικές, επιφανειακές. Η κρίση αυτή είναι εμφανής σε κάθε χώρο της ανθρώπινης δραστηριότητας (οικογένεια, σχολική κοινότητα, εργασιακό περιβάλλον, διεθνείς σχέσεις κ.λπ.), με συνέπεια να υποθάλπεται η νοσηρή εσωστρέφεια.

Α.ΑΙΤΙΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
 Για τη δοκιμασία των ανθρώπινων σχέσεων, τις τυπικές και επιδερμικές σχέσεις ευθύνονται:

 Η κρίση των ηθικών αξιών, δηλαδή απουσία ανθρωπιστικών ιδεωδών, ατομική ιδιοτέλεια, χρήση αθέμιτων μέσων, εκμετάλλευση του συνανθρώπου κ.λ.π.
 Το χαμηλό πνευματικό επίπεδο, η απουσία στοχαστικής διάθεσης, προκαταλήψεις, ο φανατισμός και ο ρατσισμός.
  Η μονόπλευρη υλιστική θεώρηση της ζωής, δηλαδή ο αδιάκοπος αγώνας για την απόκτηση υλικών αγαθών, το κυνήγι της υλικής ευδαιμονίας, το καταναλωτικό όραμα, ο αρνητικός ρόλος της διαφήμισης.
 Ο αστικοποιημένος τρόπος ζωής, δηλαδή ο απρόσωπος χαρακτήρας των σύγχρονων των μεγαλουπόλεων, η μαζοποίηση στον τρόπο διαβίωσης, η εγκληματικότητα, η καχυποψία και η αδιαφορία για το συνάνθρωπο και ο ξέφρενος ρυθμός ζωής, η μόνιμη βιασύνη του ατόμου και το άγχος. Προς το αποτέλεσμα αυτό συντείνει η συνθετότητα της κοινωνίας, οι πολλαπλοί ρόλοι και οι απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής, καθώς και η ρευστό της εποχής μας (εποχή αλλεπάλληλων αλλαγών).
 Η βιομηχανοποίηση, η υπερεντατικοποίηση της εργασίας, η εξειδίκευση, η τυποποίηση, ο ανταγωνισμός αλλά και η στείρα τεχνοκρατική αντίληψη, η μονόπλευρη τεχνοοικονομική πρόοδος, η ψυχρή λογική, που απομακρύνει τον άνθρωπο από ευαισθησίες και αγνά συναισθήματα, με αποτέλεσμα να δρα υπολογιστικά και απάνθρωπα.
 Η κακή χρήση του ελεύθερου χρόνου (εκτόνωση, τυποποίηση) αλλά και οι σύγχρονες μορφές ηλεκτρονικής ψυχαγωγίας και τα τεχνολογικά επιτεύγματα (π.χ. διαδίκτυο) που ωθούν στην εσωστρέφεια και στην απομόνωση, ενώ συχνά, διαβρώνουν τη συνείδηση με αρνητικά πρότυπα.
 Η ελλιπής αγωγή, η δυσλειτουργία των φορέων αγωγής, που ορισμένες φορές δεν ανταποκρίνονται στην αποστολή τους οξύνουν την κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις. Ο αυταρχισμός (π.χ. «η οικία δεν είναι οικεία»), ο ανταγωνισμός και η βαθμοθηρία στο σχολείο, η αδιαφορία των πνευματικών ανθρώπων, τα αρνητικά πρότυπα από τα Μ.Μ.Ε., η ευνοιοκρατία υποβαθμίζουν την αξία του ανθρώπου και αναδεικνύουν άλλου είδους προτεραιότητες στη ζωή του ανθρώπου.

Β. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
1. Στην προσωπική ζωή
 Δεν ευνοείται η πνευματική διεύρυνση, ούτε η πολύπλευρη γνώση, αφού προκαλείται απώλεια της συνολικής εποπτείας και ελλοχεύει ο κίνδυνος φανατισμού, χειραγώγησης, μαζοποίησης και ανούσιας αμφισβήτησης.
 Κυριαρχεί η ανηθικότητα, απουσιάζει η βαθιά ενδοσκόπηση, ο στοχασμός και η εσωτερική ζωή, οπότε διαιωνίζεται η υποδούλωση σε πάθη κα αδυναμίες, ενώ αναδύονται κατώτερα ένστικτα, υλιστικές ροπές και κατισχύουν η απάτη, η διαφθορά, η ανευθυνότητα, η ιδιοτέλεια, η εκμετάλλευση.
  Αναδεικνύεται το μίσος και η εμπάθεια, χάνεται η ψυχική ισορροπία, επικρατεί το εσωτερικό κενό, με συνέπεια την απώλεια της αυθεντικότητας κα της ευαισθησίας, το άγχος, τον αποπροσανατολισμό, την αποξένωση από το κοινωνικό περιβάλλον.

2. Στην κοινωνική ζωή
 Υποσκάπτεται η κοινωνική συνείδηση, ρευστοποιούνται οι αξίες του ηθικού πνευματικού πολιτισμού, υπονομεύονται οι αρετές της συλλογικότητας, της συνεργασίας και αλληλεγγύης.
 Διενεργείται λειτουργική υποβάθμιση των θεσμών, παραβιάζονται κανόνες, αρχές και νόμοι, κυριαρχεί το ανταγωνιστικό και ωφελιμιστικό πνεύμα, ο αγχώδης ρυθμός ζωής, ενώ παραμονεύει ο κίνδυνος διαιώνισης των φαινομένων κοινωνικής νοσηρότητας.
 Έκδηλη είναι η αδιαφορία για τα κοινά ή η κομματικοποίηση, η αδυναμία επίλυσης πολιτικών ζητημάτων, η όξυνση των πελατειακών σχέσεων και του νεποτισμού, ενώ κυριαρχεί η δημαγωγία και ο λαϊκισμός, που μαρτυρούν κρίση της δημοκρατίας.
 Η κρίση στην κοινωνική ζωή εκφράζεται με απομάκρυνση από το παρελθόν και απώλεια της ιστορικής μνήμης, που σημαίνει ενδοτισμό σε κάθε μορφή παραχάραξης του παρελθόντος από τους ξένους.
 Η ρήξη στις ανθρώπινες σχέσεις λαμβάνει, τέλος, και τη μορφή του εθνικισμού, όταν υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ των κρατών (πολεμικές συρράξεις) και η ειρήνη είναι επισφαλής, όταν προσβάλλονται τα δικαιώματα ατόμων ή ομάδων και διαιωνίζονται τα παγκόσμια προβλήματα (πείνα, ναρκωτικά, ανεργία).

 Γ. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
 1)Σε ατομικό επίπεδο
  Αντίσταση με κριτική ματιά στα ποικίλα αλλοτριωτικά ρεύματα της ζωής, επιστροφή στην ήρεμη και απλή ζωή μέσω της ενδοσκόπησης και αναζήτη¬ση του αληθινού νοήματος της ζωής, όχι στην απληστία, αλλά στην ανιδιοτέλεια.
 Επιδίωξη κοινωνικής δράσης: το άτομο έχει χρέος να δει το συνάνθρωπο του με αγάπη και ανθρωπιά, ως φίλο κι όχι ως ανταγωνιστή, με πίστη στις ηθικές αξίες που αποτελούν την πυξίδα στο δρόμο της ζωής του.
 Απαιτείται θέληση, προσωπικός αγώνας και αδιάκοπη προσπάθεια για τη σύναψη αληθινών, διανθρώπινων σχέσεων.

 2) Σε κοινωνικό επίπεδο
        Επιβάλλεται εύρυθμη λειτουργία των θεσμών και σεβασμός αυτών. Οι φορείς αγωγής και κοινωνικοποίησης οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, προκειμένου να επικρατήσει η ανθρωποκεντρική θεώρηση έναντι της σημερινής κατάπτωσης και φθοράς του ανθρώπου.

Η ΣΥΝΑΨΗ ΦΙΛΙΚΩΝ ΔΕΣΜΩΝ
Α. Αίτια της φιλίας
         Η ανάγκη του ατόμου να επικοινωνήσει πνευματικά και ψυχικά αποτελεί βασικό παράγοντα σύναψης φιλικών σχέσεων, γιατί ο άνθρωπος είναι φύσει κοινωνικό ον και γι' αυτό δεν μπορεί να ζήσει μόνος του. Οι φιλικοί δεσμοί προκύπτουν εξαιτίας της αδυναμίας του ανθρώπου να καλύψει μόνος του τις φυσικές του ανάγκες, αλλά, κυρίως, λόγω της επιθυμίας του να καλύψει και να μοιραστεί τις ψυχικές του ανάγκες (χαρά, ευτυχία, πόνο, θλίψη ανησυχία), όπως και να μεταδώσει τα συναισθήματα που βιώνει. Β. Κριτήρια επιλογής φίλων Για τη σύναψη υγιών φιλικών σχέσεων φαίνεται πως ισχύουν τα ακόλουθα κριτήρια:
 Η εγγύτητα της ηλικίας (χωρίς να αποκλείεται το αντίθετο), " οι κοινοί σκοποί και επιδιώξεις,
 τα κοινά ενδιαφέροντα,
 το κοινό, κατά κανόνα, πνευματικό επίπεδο,
 οι κοινές ιδεολογίες,
 η κοινή κοινωνική και οικονομική κατάσταση,
 αλλά, πάνω απ' όλα, η αμφότερη επιθυμία για ψυχική προσέγγιση.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΦΙΛΙΑΣ
Τα γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν τη γνήσια φιλία είναι:

  Ειλικρίνεια, καθαρότητα σκέψης και ήθους.
 Εντιμότητα, ευκρίνεια πράξεων, αξιοπρέπεια.
 Ανιδιοτέλεια, έλλειψη σκοπιμότητας και εξυπηρέτησης ατομικών ή άλλων συμφερόντων.
 Σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου, εκτίμηση προς το πρόσωπό του, χωρίς υποκρισία και διάθεση εμπαιγμού.
 Ηρωισμός και αυτοθυσία• η αληθινή φιλία στηρίζεται σε ανθρώπους αυθεντι¬κούς και αλτρουιστές.
 Συμπάθεια, αγάπη και ευαισθητοποίηση, που εκφράζονται με τη συμμετοχή στον ανθρώπινο πόνο, την ψυχική ένωση των ανθρώπων, την αφοσίωση που στηρίζεται στην καλοσύνη.
 Συνεργασία και αλληλεγγύη• η φιλία είναι σύμπραξη ατόμων, για ικανοποίηση ατομικών και συλλογικών στόχων.
 Ανεκτικότητα και διαλλακτικότητα: ευνοούν τη γνήσια φιλία, αφού προωθούν τη διαλεκτική σχέση θέσης - αντίθεσης, χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα.
 Αγνότητα των ψυχών, γιατί μέσα απ' αυτήν εκλείπουν πάθη και προσωπεία, ενώ εξοβελίζεται κάθε μορφή αλλοτρίωσης.
 Μεγαθυμία, δηλαδή έκφραση της μεγάλης καρδιάς του ανθρώπου που είναι σεμνός, μεγαλοπρεπής και απορρίπτει τη σεμνοτυφία.

 Η AΞIA ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ
       Καλύπτει την έμφυτη ανάγκη του ατόμου για επικοινωνία, καταπολεμώντας την εσωστρέφεια και τη μοναξιά. Παρέχει κοινωνική πείρα και αναπτύσσει την προσαρμοστικότητα προς τους κανόνες που διέπουν την κοινωνική ζωή, περιορίζοντας τις υπερβολικές ατομικές επιθυμίες και εθίζοντας τον άνθρωπο στη συλλογικότητα. Επιπλέον, μέσω της φιλίας, το άτομο επιλύει προσωπικά και κοινωνικά προβλήματα, ενισχύοντας τη συνοχή των κοινωνικών δεσμών και την κοινωνική αλληλεγγύη, με αποτέλεσμα την καταξίωσή του.
 Βοηθά στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας του ατόμου, καθώς αναπτύσσει την κριτική σκέψη και συμβάλλει στην κατάκτηση της αυτογνωσίας και της αξιοπρέπειας.
 Συντελεί στην καλλιέργεια διαχρονικών ηθικών αξιών και ιδανικών, προ¬σφέρει αληθινό νόημα στη ζωή του ανθρώπου, εξανθρωπίζοντάς τον, εξευγενίζει τον εσωτερικό του κόσμο, τον απαλλάσσει από μικρότητες και κακίες, τον καθιστά θαρραλέο και αγωνιστικό.
  Η φιλία προσφέρει πολύτιμη αρωγή σε δύσκολες στιγμές της ζωής• συμβάλλει στην ψυχική υγεία του ατόμου (ψυχολογική στήριξη, βίωση δυνατών και αληθινών συναισθημάτων) και στην αντιμετώπιση των δυσκολιών. Το άτομο συμπάσχει με το φίλο του και συμμετέχει στην ευτυχία του, με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται ο εγωκεντρισμός, να περιορίζονται οι αδυναμίες και τα ελαττώματά του.
  Πολύτιμη εκτιμάται και η φιλία μεταξύ των λαών, διότι καλλιεργείται ο διάλογος και η πολιτισμική επικοινωνία, αναπτύσσεται η αλληλεγγύη, συσφίγγονται οι σχέσεις των λαών και εδραιώνεται η ειρήνη.

Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ
 Είναι γεγονός ότι οι ανθρώπινες σχέσεις στην εποχή μας δοκιμάζονται• οι δεσμοί αγάπης και στοργής διέρχονται κρίση, ενώ λίγοι άνθρωποι συνάπτουν γνήσιους δεσμούς φιλίας. Οι λόγοι αυτής της κρίσης είναι:

  Η ασύμμετρη ανάπτυξη του σύγχρονου πολιτισμού: ο τεχνοκρατισμός σε συνδυασμό με την πνευματική υποβάθμιση εμποδίζουν τη σύναψη αληθινών φιλικών σχέσεων.
 Η επικράτηση του υλικού ευδαιμονισμού: σήμερα το χρήμα θεοποιείται, ο άνθρωπος αξιολογείται με βάση το «έχειν» κι όχι το «είναι», κυνηγά το «ιδεώδες» του ευδαιμονισμού, οπότε οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν εμποτιστεί από την ιδιοτέλεια και έχουν εμπορευματοποιηθεί.
  Η βιομηχανοποίηση και η απόλυτη εξειδίκευση: η φιλία σήμερα είναι επιλεκτική και στηρίζεται συχνά σε επαγγελματικά συμφέροντα. Παράλληλα εξαιτίας των ρυθμών της σύγχρονης ζωής και της απουσίας ελεύθερου χρόνου, δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια για σύναψη υγιών φιλικών σχέσεων ή, κι όταν υπάρχουν, ο άνθρωπος στρέφεται σε ατομικές μορφές ψυχαγωγίας, οπότε απουσιάζει η ουσιαστική επαφή με τους συνανθρώπους. Η επιλογή της απομόνωσης είναι απόρροια του εγωισμού, που σε συνδυασμό με την υποκρισία αποτελούν σημαντικούς ανασταλτικούς παράγοντες για τη δημιουργία φιλικών δεσμών.
  Η αστικοποίηση και κατ' επέκταση η πολυκοσμία, η ανωνυμία, ο ατομικισμός, η ιδιοτέλεια δεν ευνοούν τη δημιουργία φιλίας, όπως και η όξυνση των φαινομένων κοινωνικής παθογένειας. Οι σύγχρονες συνθήκες ζωής έχουν για κυρίαρχο στοιχείο την επιθετικότητα και τη βία, τη δυσπιστία, την καχυποψία απέναντι στους συνανθρώπους, με αποτέλεσμα την αδυναμία σύναψης ουσιαστικών σχέσεων.
  Η κρίση των ηθικών αξιών: η απουσία ηθικότητας και η έλλειψη πίστης σε αξίες και αρετές δυσχεραίνουν τις σχέσεις φιλίας.
 Η δυσλειτουργία των φορέων κοινωνικοποίησης και αγωγής: η οικογένεια διέρχεται κρίση, η εκπαίδευση εκπαιδεύει αλλά δε μορφώνει, τα Μ.Μ.Ε. προβάλλουν αρνητικά πρότυπα και ενισχύουν την αποξένωση του ατόμου, ενώ η πολιτική απώλεσε τους υγιείς σκοπούς της, οπότε καθίσταται φανερό ότι οι φορείς αγωγής αδυνατούν να μεταγγίσουν την αξία των φιλικών σχέσεων.
 Ο άκρατος ανταγωνισμός των κρατών υποσκάπτει τα θεμέλια για τη σύναψη δεσμών ειλικρινούς φιλίας μεταξύ τους.

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΙΛΙΑΣ
 Α. Άτομο
 Ηθικές, ψυχικές και πνευματικές αρετές: σεβασμός στο συνάνθρωπο, ειλικρίνεια, εντιμότητα, εμπιστοσύνη, εχεμύθεια, ανιδιοτέλεια, αλληλεγγύη, κατανόηση και συμπαράσταση, συμπάθεια, έλλειψη εγωισμού, υποχωρητικότητα, διαλλακτικότητα, ανεκτικότητα, κοινά ιδανικά και αναζητήσεις.
 Περιορισμός κερδοσκοπίας, αποβολή χρησιμοθηρικού πνεύματος.
 Κριτική και προβληματισμός, πνευματική διαύγεια, αποφυγή δογματισμού και μαζοποίησης.
 Συνεχής αυτοκριτική και ενδοσκόπηση, που καλλιεργεί τον ανθρωπισμό και αποτρέπει την ανάπτυξη ταπεινών συμπλεγμάτων και αμοραλισμού.
  Δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου: επαφή με τις τέχνες, που εξευγενίζουν την ψυχή, αποτροπή νόθης ψυχαγωγίας, ενασχόληση με τον αθλητισμό, για την καλλιέργεια του ιδεώδους του Ολυμπισμού και τη συνένωση ατόμων και λαών, στροφή στην παράδοση και στις διαχρονικές αξίες, συμμετοχή σε πολιτιστικές εκδηλώσεις κ.ά.
 Καλλιέργεια του διαλόγου και επιδίωξη υγιών συναναστροφών, προκειμένου να ενισχυθεί η κοινωνική συνείδηση και να επιτευχθεί ένα κλίμα ομοψυχίας και αλληλοσυμπλήρωσης με αποτροπή του ωφελιμισμού.
 Συμμετοχή σε κοινωνικοπολιτικές οργανώσεις, για την ενίσχυση των ανθρωπίνων σχέσεων.

Β. Φορείς κοινωνικοποίησης
 Οικογένεια: Ουσιαστική επικοινωνία, θαλπωρή και εμπιστοσύνη, ψυχική επαφή, αποφυγή καταπίεσης και επιβολής απόψεων, προσπάθεια για άμβλυνση του χάσματος γενεών, αποδοχή των σχέσεων που επιλέγουν οι νέοι κ.λπ.
 Σχολείο: Απομάκρυνση από την εμπορευματοποιημένη γνώση, μετάγγιση αξιών και ηθικών αρχών, ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων, αποβολή βαθμοθηρίας και ανταγωνισμού, ειλικρινείς και ζεστές σχέσεις μεταξύ των μαθητών κ.ά.
  Μ.Μ.Ε.: Ενίσχυση του πνευματικού υπόβαθρου πομπών και δεκτών, ποιοτικά προγράμματα, αντικειμενική ενημέρωση, ελεύθερη διαμόρφωση της κοινής γνώμης κι όχι υποδαύλιση ρατσιστικών αντιλήψεων κ.λπ.
 Πνευματική ηγεσία: Στηλίτευση φαινομένων που απευαισθητοποιούν τον άνθρωπο, καθοδήγηση, παραίνεση, «διδάγματα». Οι πνευματικοί ταγοί έχουν χρέος να προβάλλουν τις αξίες της ζωής, να παρέχουν υγιή παραδείγματα και να στηρίζουν τους νέους.
  Κράτος: Ίδρυση ή ενίσχυση των υπαρχόντων- πολιτιστικών και αθλητικών κέντρων, εξοβελισμός ευνοιοκρατικών φαινόμενων, προσπάθεια για άνοδος του βιοτικού επιπέδου. Γενικότερα, χρειάζεται γνήσια δημοκρατία και φιλελευθερισμός, άσκηση κοινωνικής πολιτικής, δικαιοσύνη, ισοτιμία και όχι αποκλεισμοί.

Το τελευταίο σημείωμα του Κώστα Καρυωτάκη (1896 – 1928)

Στις 20 Ιουλίου ο Κώστας Καρυωτάκης κάνει την πρώτη του απόπειρα αυτοκτονίας. Επιχειρεί να πνιγεί στην θάλασσα χωρίς αποτέλεσμα, καθώς ήταν εξαίρετος κολυμβητής. Το πρωί της 21, γυρνώντας σπίτι του, πίνει ήρεμος το γάλα που του προσφέρει η σπιτονοικοκυρά του, ξαναφεύγει, αγοράζει ένα περίστροφο και πάει σ’ ένα καφενεδάκι, όπου φυτεύει μια σφαίρα στην καρδιά του. Στην τσέπη του βρίσκεται το τελευταίο σημείωμά του :

Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περσότερες, να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία όμως πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι’ αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική.

Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ’ αυτούς απευθύνομαι.

Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ήμουν άρρωστος.

Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέσετε την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.

Κ.Γ.Κ.

[Υ.Γ.] Και για ν’ αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.

Κ.Γ.Κ.

christiannaloupa.wordpress.com