Νιώθω µιαν ανασφάλεια ή είναι η ιδέα µου;

Περίεργη, αν µη τι άλλο, η αντίδραση του ελληνικού λαού. (πώς αλλιώς να πεις αυτό το συµπίληµα των τελευταίων χρόνων που αποτελεί το εκλογικό σώµα). Από τη µια τρελαίνεται να ρουφάει µε ηδονή τις πάσης φύσεως καταστροφολογικές ειδήσεις που σερβίρονται σε όλα τα κανάλια µε το γέρµα του ήλιου, κι από την άλλη τα αποµεσήµερα χαυνώνεται µπροστά στις ίδιες συσκευές (ψηφιακές από προχθές, διότι τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα µε µαργαριτάρι) και να ηδονίζεται µε γυαλιστερά σκουπίδια και λινκς που σε συνδέουν αστραπιαία µε θλιβερές αποµιµήσεις γάµων, αρραβώνων, διαδόσεων, φηµών, βαπτίσεων, κηδειών, πορνογυρισµάτων και άλλων σύγχρονων µυστηρίων, µεταβάλλοντας έτσι το καθιστικό του καθενός µας σε µια απαστράπτουσα χωµατερή που όζει ξινισµένο άρωµα φτηνής ιεροδούλου.

Πώς συνδυάζει αυτή η φυλή, την καταστροφή µε τη σάχλα; Πώς γίνεται να συζητάνε για απολύσεις για µειωµένες συντάξεις για ανυπαρξία Παιδείας, Υγείας, µίζες, λαδώµατα και άλλες ευγενείς έξεις πολιτικών τε και πολιτών, και την ίδια ώρα να εκστασιάζονται µε το πώς παντρεύονται οι ξανθές, πώς χωρίζουν οι µοντέλες, ποιες γυρίζουν ροζ DVD και πού οι ποδοσφαιριστές;

Μέγα µυστήριο ο Ελλην. (Συγγνώµην, αλλά έτσι ονοµάζουµε τον κάτοικο της δαντελωτής αυτής απόληξης των Βαλκανίων). Αλλά τι περιµένεις;

«Στην Ελλάδα ζεις». Μου έλεγε ένας φίλος. «Σ' αυτή την αντίφαση. Πού έχεις ξαναδεί τόσο φτωχή χώρα µε τόσους πλούσιους πολίτες;».

Και πολιτικούς, θα προσέθετα εγώ. Οι οποίοι και δεν άφησαν ελάττωµα του ψηφοφόρου που να µη το κανακέψουν. Προκειµένου να του υφαρπάξουν τη ρηµάδα την ψήφο, µετήλθαν όλα τα µέσα. Από τα πλέον απεχθή µέχρι τα ποινικώς κολάσιµα και σιχαµένα. Ετσι τον βλέπει ο πολιτικός τον Ελληνα. Πελάτη. Και νοµίζω τελικά έτσι και πρέπει να τον αποκαλούµε. Και για να θυµηθούµε και την πρόσφατη Ιστορία µας. Φοβάµαι ότι είµεθα «Ελλάς Ελλήνων Πελατών». Μόνο που τώρα φαλίρισε το µαγαζί. Βούιξε ο κόσµος. Και οι µόνοι που δεν έχουν πάρει πρέφα είναι οι µαγαζάτορες.

Και συνεχίζουν απτόητοι. Ο κύριος Τσίπρας µε το επηρµένο τσουλούφι ζητάει ακρόαση από τον Πρόεδρο της Δηµοκρατίας να κάνει ντα την κυβέρνηση. Η κυρία σύντροφος Παπαρήγα Αλέκα τρέχει και κυνηγάει τα κρουαζιερόπλοια από τον Πειραιά στη Ρόδο κι από τη Ρόδο στον Ισθµό για να σπάσει τον τουρισµό, το τελευταίο που µας έχει αποµείνει να καταρρεύσει το σύστηµα να χαρεί κι αυτηνής το χειλάκι της, ο κύριος Καραµανλής τρώει σπάρους στη Ραφήνα, ο κύριος Σαµαράς πάει για εκλογές, η κυρία πεθαµένο - χαµόγελο Ντόρα κάνει κόµµα και ο κύριος Πρωθυπουργός δεν έχει στασό. Από ταξίδι σε ταξίδι. Εχει οργώσει τον κόσµο µε το δικής του επινοήσεως «Παπάντριου Τράβελ». Πιο πολύ τον βλέπει το αεροδρόµιο παρά η Βουλή.

Οπως λέει και µια παλιά µου φίλη στο τραγούδι της: «Προσωπικά δεν έχω αίσθηση Αυτό που ζούµε αν είναι αλήθεια ή παραίσθηση».

... Προσωπικά.


Του Σταµάτη Φασουλή
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: www.tanea.gr (23 Ιουνίου 2010)