ΓΙΑ ΜΑΣ, τα 12 χρόνια είναι πίσω μας... Και λέω «μας» γιατί η ελληνίδα μανούλα μυαλό δεν βάζει ποτέ: «Δε γράψαΜΕ καλά, την Παρασκευή δίνουΜΕ Χημεία, στα Αρχαία ζήτημα αν θα πάρουΜΕ τη βάση!» Μπροστά ΜΑΣ είναι οι σπουδές και η αγορά- λέμε καμιά σαχλαμάρα να περάσει η ώρα- εργασίας!
Η περίφημη «δωρεάν Παιδεία» στη χώρα μας μεταφράζεται σε «δεν υπάρχει φράγκο». Γέλασα πάαααρα πολύ, όταν είχα δει τον Καραμανλή να εγκαινιάζει το- και καλά!- πρότυπο σχολειό με τα λάπτοπ. Σε ποια χώρα ζούσε αυτός ο άνθρωπος, σε ποια ήπειρο, ποιον πλανήτη, ποιο ηλιακό σύστημα;
Εδώ υπάρχουν δημόσια σχολεία που τα ντουβάρια τους είναι σαν κεφαλογραβιέρα Ηπείρου. Υγρασία, εγκατάλειψη, διάλυση.
Αυτά δεν είναι σχολεία, είναι παραπήγματα. Και τι θα κάνεις τώρα εσύ;
Θα πας στην παράγκα του Καραγκιόζη να βάλεις το λάπτοπ; Δεν παίρνεις καλύτερα μια ταβανόβουρτσα και ένα πεντόκιλο μπογιά να σηκώσεις τα μανίκια;
Άλλο ακανθώδες: Οι σάκες των παιδιών!
Άλλο ακανθώδες: Τα βιβλία!
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει ακόμα εκείνο το «θεσπέσιο» βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού που έφαγε στη μάπα η γενιά του γιου μου! Αυτό που «κάλυπτε» χρονικά μια περίοδο από την Αλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 μέχρι ΚΑΙ την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Και μέσα σε δυο τρεις σελίδες «ξεπέταγε» τα 400 χρόνια «σκλαβιά και φυλακή»: Σούλι, Μεσολόγγι, Μανιάκι, Ιταλούς, Γερμανούς, Κατοχή, χούντα, μεταπολίτευση, όλα στο μπλέντερ της ισοπέδωσης.
Επιγραμματικά, τάκα τάκα κι όξω απ΄ την πόρτα. Αυτό δεν ήταν βιβλίο Ιστορίας, μενού σε φαστφουντάδικο ήταν! Άλλο ακανθώδες: Η παπαγαλία!
Απ΄ την εποχή μου μέχρι σήμερα, όποιος μαθητής δεν διαθέτει φωτογραφική μνήμη (που σημαίνει ότι αποτυπώνει το ένα λεπτό και τα ξεχνάει το επόμενο) την έβαψε! Ακόμα και τώρα, ακόμα και το 2010, η Παιδεία προσπερνάει την ουσία και εμμένει στην αποστήθιση.
Άλλο ακανθώδες: Τα ωράρια!
Κάποτε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι Ελληνες είναι τα παιδιά! Το σύστημα είναι τόσο διάτρητο που αν δεν υπήρχε το δεκανίκι της παραπαιδείας κανένας μαθητής δεν θα την έβγαζε καθαρή.
Ξηλώνονται, λοιπόν, οι φουκαράδες οι γονείς στα ιδιαίτερα και στα φροντιστήρια. Και τρέχουν τα παιδιά με τη γλώσσα έξω. Τρέχουν έναν μαραθώνιο με συγκεκριμένη αφετηρία και αόριστο τερματισμό. Όποιος αντέξει, όσο αντέξει, αν αντέξει!
Να εξηγούμαστε, για να μην παρεξηγούμαστε. Ένα σχολείο οφείλει να ελέγχει τους κοπανατζήδες! Άλλο αυτό όμως κι άλλο να τη βγάζουμε γονείς και παιδιά 12 χρόνια με ένα μπακαλοτέφτερο στο χέρι, να υπολογίζουμε τις ώρες και να στέλνουμε τα παιδιά μας με πυρετό, σερνάμενα, ερείπια! Πόσο απαράδεκτο είναι αυτό; Σε ποια αντικοινωνική, ανεύθυνη συμπεριφορά μάς ωθεί το ίδιο το κράτος; Να βήχει το παιδί μας και να κολλάει όλη η υπόλοιπη τάξη;
Πολλά τα ακανθώδη, λίγος ο χώρος της τελευταίας σελίδας... Μια άλλη φορά θα μιλήσουμε για τη «φιλοσοφία του 19,5».
Για τα δικαιώματα που ΔΕΝ έχουν τα παιδιά που δεν είναι αριστούχοι... Αλλά παρ΄ όλα αυτά έχουν όνειρα, φιλοδοξίες, σχέδια για τη ζωή τους...
Θα μιλήσουμε για την έλλειψη επαγγελματικού προσανατολισμού, την έλλειψη ενημέρωσης πάνω σε θέματα που αφορούν σε ναρκωτικά, αλκοόλ, ουσίες κι όλα τα συναφή.
Γιατί μπορεί η λέξη «παιδεία» να είναι παράγωγο του ρήματος «παιδεύω», αλλά μάλλον κάποιοι έχουν μπερδέψει τις έννοιες... Αλλά μάλλον κάποιοι έχασαν το ετυμολογικό τους λεξικό.
Όποιος το βρει, παρακαλείται να προσέλθει στις πληροφορίες! Μπας και!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου