Η Ελλάδα κάτω από Σκόπια και Ρουμανία στην κλίμακα της διαφθοράς!

        Δεν ξέρω πώς μετριέται η διαφθορά μιας χώρας. Ούτε μπορώ να απαντήσω γιατί η Ελλάδα ήταν λιγότερο διεφθαρμένη το 2007, ενώ το 2009 διολίσθησε στην κλίμακα της διαφθοράς και έπιασε τον ευρωπαϊκό πάτο, κάτω ακόμη κι από τα Σκόπια και τη Ρουμανία.
        Εκείνο που ξέρω είναι τα δεδομένα που παρουσίασε η μη κυβερνητική οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια», σύμφωνα με τα οποία η χώρα μας βρίσκεται στην 78η θέση παγκοσμίως, με βαθμό 3,5 στην κλίμακα του δέκα. Εκείνο που ξέρω επίσης είναι η αποκάλυψη του επικεφαλής του Εurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ότι ο έλληνας πρωθυπουργός τού εκμυστηρεύθηκε ότι κυβερνά διεφθαρμένη χώρα. Και το άλλο που ξέρω- και το οποίο ξέρει και ο κάθε Ελληνας- είναι η πρακτική της διαφθοράς με τους όρους της καθημερινής πιάτσας. Αλλά κυρίως αυτό που ξέρουμε όλοι είναι το καθεστώς της αδιαφάνειας μέσα στο οποίο λειτουργεί - σχεδόν κανονιστικά- μεγάλο κομμάτι του δημόσιου τομέα και του κράτους.
        Τα μεγάλα σκάνδαλα των τελευταίων ετών που συνδέονται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τη Ζίμενς, τα δημόσια έργα, το Βατοπαίδι- για να αναφέρουμε μόνο τα πιο χτυπητά- έχουν κοινή συνισταμένη τους την αδιαφάνεια, το «κάτω από το τραπέζι», τα μυστικά κονδύλια, την εξαγορά κρατικών υπαλλήλων, ακόμη και υπουργών. Ακόμη και σήμερα με όλη αυτή την κυβερνητική ρητορική κατά της διαφθοράς- που δυστυχώς είναι μόνο ρητορική- η μυρουδιά της αδιαφάνειας καλύπτει αρκετούς τομείς της δημόσιας ζωής, ιδιαίτερα αυτούς που σχετίζονται με τις επενδύσεις.

          Η υπόθεση του αεροδρομίου του Ελληνικού είναι μία από αυτές. Μυστήριο καλύπτει το σχέδιο του «μητροπολιτικού πάρκου», ενώ ισπανοί πολεοδόμοι και άραβες πρίγκιπες-επιχειρηματίες, βοηθούμενοι από υπουργούς, επιτείνουν τη σύγχυση και την αδιαφάνεια.
         Η υπόθεση της επένδυσης του Κατάρ στον Αμβρακικό- η οποία ευτυχώς ακυρώθηκε, γιατί, όπως όλα έδειχναν, θα ήταν καταστροφική για το περιβάλλον, είναι μία άλλη. Ακόμη και το περίφημο fast track, που παραπέμπει σε παράκαμψη της νομοθεσίας, ακόμη και του Συντάγματος, για τη διευκόλυνση των διαδικασιών, είναι μια μορφή διαφθοράς στον βαθμό που δημιουργεί ρευστότητα στο νομοθετικό πλαίσιο και επομένως αίσθημα ανασφάλειας.
        Τοπική Αυτοδιοίκηση, Εφορίες και Πολεοδομίες είναι οι τομείς με τα υψηλότερα ποσοστά διαφθοράς στον χώρο των συναλλαγών τους με τους πολίτες. Φαίνεται ότι θα εξακολουθούν να είναι. Και αυτό δεν είναι αυθαίρετο συμπέρασμα. Μια σειρά ρυθμίσεις, όπως η περαίωση ή η νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων, αφήνει μεγάλα περιθώρια δράσης και συναλλαγών κάτω από το τραπέζι και σε συνθήκες αδιαφάνειας. Είναι σίγουρο ότι σε αυτές τις περιπτώσεις το κράτος, προκειμένου να μαζέψει στα ταμεία του μερικά χρήματα, κάνει τα στραβά μάτια. Η ρητορική ας είναι καλά. Και οι εντυπώσεις.

Νίκος Μπακουνάκης/www.tovima.gr