ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 13 Ιουλίου 2010
ΤΟ ΝΕΟ Ασφαλιστικό είναι πλέον νόμος του κράτους και θα αρχίσει σύντομα να επηρεάζει τη ζωή όλων μας. Είναι μάλιστα το πρώτο ουσιαστικά νομοθέτημα που ψήφισε η κυβέρνηση για να συμμορφωθεί με το μνημόνιο της τρόικας. Αν και κάτι τέτοιο ήταν απαραίτητο για την εκταμίευση των πρώτων δισεκατομμυρίων που χρειαζόταν η Ελλάδα για να μη χρεοκοπήσει, πρέπει να γίνει σαφές, πρώτον, ότι το μνημόνιο δεν είναι ευαγγέλιο, και δεύτερον, ότι σε αυτό υπάρχουν συνταγές των Βρυξελλών που δεν έχουν καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα. Παραδείγματος χάριν, η εμμονή των κοινοτικών για κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα με στόχο τη μείωση των τιμών των ελληνικών προϊόντων και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας δείχνει την άγνοια λειτουργίας της καρτελοποιημένης ελληνικής αγοράς αλλά και την αδιαφορία των Βρυξελλών για το τι πραγματικά συμβαίνει στην ελληνική οικονομία.
Ωστόσο, το πιο τρανταχτό παράδειγμα μιας κοινοτικής γραφειοκρατίας που ζει σε γυάλινο πύργο είναι η πράσινη βίβλος για το Ασφαλιστικό, την οποία παρουσίασε η Κομισιόν και προτείνει αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ακόμη και πάνω από τα 70. Δείχνει ανάγλυφα ότι οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών βλέπουν το δέντρο- τη γιγάντωση της δημοσιονομικής δαπάνης για τις χώρες-μέλη από την αύξηση του προσδόκιμου ζωής-, χάνουν όμως το δάσος: τη συνεχώς αυξανόμενη ανεργία των νέων που φτάνει σήμερα τα 22 εκατομμύρια σε όλη την Ευρώπη και η οποία με τις μειωμένες προσδοκίες για ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια είναι βέβαιο ότι θα εκτιναχτεί σε πρωτοφανή ύψη.
H γεωστρατηγική του μνημονίου |
| 05/07/2010 |
Tου Γιάννη ΣιδέρηΑυτό το καλοκαίρι δεν δείχνει να έχει την μεθυστική απαντοχή τόσων προηγούμενων. Μάλλον δυσοίωνα μηνύματα μας φέρνει. Διαβάσαμε τις τρομοκρατικές προβλέψεις της έκθεσης των αναλυτών του Iνστιτούτου Stratfor. Οι τύποι δεν είναι τυχαίοι, έχουν υπηρετήσει σε γραφεία και διαδρόμους υπηρεσιών όπως στο State Department, η CIA, το Συμβούλιο Ασφαλείας κ.λ.π. και ξέρουν τι λένε και γιατί.
Τι μας λένε κοντολογίς: ότι θεωρούν τη χρεοκοπία βέβαιη «η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει μέσα στην επόμενη τριετία, θα σημειωθεί εσωτερική κατάρρευση και θα υπάρξουν κοινωνικές εκρήξεις με βίαιες πρακτικές». Θεωρούν επίσης ότι είναι ζήτημα χρόνου οι Ευρωπαίοι να γυρίσουν την πλάτη τους στην Ελλάδα... «Το μόνο ζήτημα είναι το πότε και όχι το αν οι Ευρωπαίοι θα τραβήξουν την πρίζα από την Ελλάδα- πολύ πιθανόν με την πρώτη ευκαιρία, όταν η Ελλάδα δεν θα αποτελεί κίνδυνο για την υπόλοιπη Ευρώπη. Σε αυτό το σημείο, χωρίς πρόσβαση στο διεθνές κεφάλαιο ή σε χρήματα στήριξης, η Ελλάδα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την πλήρη κατάρρευση του πολιτικού ελέγχου και κοινωνική βία, που παρόμοιά της δεν έχει συμβεί από την εποχή της χούντας».
Τo κακό είναι ότι δεν σταματούν εδώ. Γίνονται και μάντεις κακών για το Αιγαίο, θεωρώντας το όχι απλά ζωτικό, αλλά ταυτόσημο με την ύπαρξη της Ελλάδας. Γράφουν: «Το ερώτημα για την Ελλάδα, είναι αν θα μπορέσει να αποδεχθεί τη μείωση του γεωπολιτικού της ρόλου. Αλλά κι αυτό δεν είναι στο χέρι της και εξαρτάται από τη στρατηγική που θα υιοθετήσει η Τουρκία. Η Τουρκία είναι ανερχόμενη γεωπολιτική δύναμη που σκοπεύει να εξαπλώσει τη δύναμή της στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Το ερώτημα είναι τώρα αν η Τουρκία θα επικεντρώσει τους σκοπούς της στο Αιγαίο ή αντ΄ αυτού θα είναι πρόθυμη να κάνει μια συμφωνία με την Ελλάδα, προκειμένου να επικεντρωθεί σε άλλα συμφέροντα (…) και χωρίς έλεγχο του Αιγαίου απλώς δεν υπάρχει Ελλάδα».
Κάτι θα έπρεπε να ξέρουμε από αυτά, αν όχι εμείς, τουλάχιστον τα… καμάρια μας - όλων των κυβερνήσεων - που τα ψηφίζαμε και τα στέλναμε στην Βουλή για να μας ξαναθέσουν υπό διεθνή επιτροπεία και τους πόρους της πατρίδας υπό διεθνή εκμετάλλευση… Αλλωστε κάτι τέτοιο δεν μας συμβούλευαν, όχι μόνο τα γερμανικά και αγγλικά ταμπλοιντ, αλλά και κάποιοι από τους πολιτικούς τους; Να πουλήσουμε λέει ό, τι έχουμε και δεν έχουμε για να σωθούμε (πχ. Δημόσιες επιχειρήσεις αλλά και νησιά - ειδικά τα νησιά… το θυμάστε;).
Ναι αυτό το καλοκαίρι δεν έχει την ανεμελιά αλλοτινών καρών. Κάποια δυσοίωνα μηνύματα μας φέρνει.
ΥΓ. Δεν κινδυνολογώ και δεν με έπιασε η μαύρη απελπισία. Εντάξει θα φτωχύνουμε για να έρθουμε στα ίσα μας. Ομως πολλά γεωστρατηγικά παιχνίδια ίσως παιχτούν μέσα στην εποχή του μνημονίου… Καλού κακού ας έχουμε το νου μας - όσοι από μας δεν ενστερνιζόμαστε την λογική του …μπάτε (ξένοι) σκύλοι, αλέστε...
| Οικογενειακός καπιταλισμός |
| 06/07/2010 |
| του Τάσου Τέλλογλου | |||||||||
 Τις τελευταίες μέρες όχι λίγα ΜΜΕ, επισημαίνουν ότι το κράτος «στραγγαλίζει» την υγιή ιδιωτική επιχειρηματικότητα της χώρας. Η κυρίαρχη αφήγηση είναι ότι όλα πήγαιναν καλά στις επιχειρήσεις αυτής της χώρας έως ότου συσσωρεύτηκε το τεράστιο δημόσιο χρέος και το κράτος έπνιξε την ανάπτυξη. Με αφορμή αυτή την παρατήρηση προσπάθησα να θυμηθώ μερικές από τις μεγαλύτερες «υγιείς» επιχειρήσεις της χώρας και σχεδόν πάντα ανακάλυπτα επιχειρήσεις που οι γιοί διαδέχθηκαν τους μπαμπάδες, απλά επειδή ήταν γιοί, στις οποίες δεν ισχύει καμία απολύτως αρχή εταιρικής διακυβέρνησης, από εκείνες που γνωρίζουμε στον πολιτισμένο κόσμο και στις οποίες η μειοψηφία των μετόχων αντιμετωπίζονται σαν παρείσακτοι.Οι ιδιωτικές αυτές επιχειρήσεις στη συντριπτική τους πλειοψηφία και εξ’ αιτίας του οικογενειακού τους χαρακτήρα σπάνια δουλεύουν με μεγαλύτερη διαφάνεια από το κράτος . Οι ισολογισμοί τους και οι εμπορικές πρακτικές τους έχουν σχέση με μία ιδιότυπη ελληνική αντίληψη για την «ανάπτυξη» σύμφωνα με την οποία η διατήρηση του «στάτους κβο» για «την οικογένεια» είναι σημαντικότερη από την μεγέθυνση της εταιρείας που θα μπορούσε να προκύψει μέσα από ένα ανεξάρτητο με την ιδιοκτησία μάνατζμεντ και τον σεβασμό των δικαιωμάτων της μειοψηφίας.  Ελάχιστες από τις μεγάλες επιχειρήσεις είχαν προβλέψει σωστά την έκταση και το βάθος της κρίσης στις αγορές τους, ελπίζοντας στην πλειοψηφία τους ότι θα την ξεπεράσουν με την βοήθεια του συνεχιζόμενου υπερδανεισμού τους. Ακόμα και στην ώρα της κρίσης στις ΗΠΑ και την Γερμανία οι μεγάλες εταιρείες ετοιμάζουν εκείνα τα project που θα τις βοηθήσουν στην ανάκαμψη να «κάνουν το rebound» με καινοτομία και επιθετικά. Ας ξανακοιτάξουμε προσεκτικά τον δικό μας χώρο, διαφημιζόμενοι και διαφημιστές ξεσήκωσαν τον κόσμο για την επιβολή του αγγελιοσήμου στο διαδίκτυο. Το αγγελιόσημο τους φταίει που η Ελλάδα παρουσιάζει τη χαμηλότερη κατά κεφαλήν επένδυση στα ΜΜΕ στο διαδίκτυο σε ολόκληρη την «παλιά Ευρώπη»; Το κράτος μπορεί να φταίει για πολλά αλλά πολύ δύσκολα οι Έλληνες κεφαλαιούχοι μπορούν να μας πείσουν ότι φταίει για το χάλι επιχειρήσεων, που δεν θα μπορούσαν ούτε μία μέρα να σταθούν στον διεθνή καταμερισμό εργασία
| |||||||||
Οι εταιρείες διαφήμισης και οι μεγάλες εταιρείες διαθέτουν πολύ προχωρημένα εργαλεία με τα οποία αναλύουν τον (οικονομικό) παλμό της κοινωνίας και καθορίζουν και ποια προϊόντα προσφέρονται για διαφήμιση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου