Καλό ταξίδι, δάσκαλε...

            Ήρθε στο σχολείο να μας μιλήσει το Μάϊο. Κατέβαλλα μεγάλη προσπάθεια, για να επικοινωνήσω μαζί του, γιατί ήταν πολυάσχολος, αλλά εκ πεποιθήσεως αρνιόταν να αγοράσει κινητό.Μου έκανε εντύπωση η προθυμία του να ανταποκριθεί στην πρόσκλησή μας.
       Ωστόσο, όταν άνοιξε την ατζέντα του για να κλείσουμε την ημερομηνία, διαπίστωσα ότι ήταν κλεισμένος να μιλήσει σε σχολεία, ακόμη και σε νησιά, για τους δύο επόμενους μήνες! Χωρίς να κερδίζει τίποτα, πήγαινε όπου τον καλούσαν, για να είναι πάντα κοντά σε παιδιά. Τον προέβαλα μετά ως πρότυπο ζωντάνιας και ανιδιοτέλειας στους μαθητές μου.Ένας πραγματικός πνευματικός άνθρωπος στην εποχή μας.
          Το θέμα της ομιλίας ήταν "οικονομική κρίση και παιδεία".Το ραντεβού ήταν για τις 12.30, αλλά ένας ταξιτζής τον ξεγέλασε. Έτσι είπε αργότερα στα παιδιά. Του είπε ότι γνώριζε το σχολείο και τον πήγε σε άλλη συνοικία. Με το αρνητικό παράδειγμα του ταξιτζή, ενός ανθρώπου, χωρίς παιδεία, ξεκίνησε την ομιλία του.Δεν καταδέχτηκε ποτέ να πάρει τα χρήματα, που του δώσαμε για το ταξί.
         Η ομιλία του δεν ήταν ομιλία. Ήταν κανονικό μάθημα για μικρούς και μεγάλους.Μόλις μπήκε στην τάξη, απλώθηκε μια σιωπή σεβασμού. Όταν τελείωσε και ρώτησα μια μαθήτριά μου πώς της φάνηκε, μου είπε :"δεν περίμενα ότι ο ομιλητής θα ήταν τόσο αξιοπρεπής!" Το κορίτσι δεν μπορούσε να βρει άλλη λέξη που να εκφράζει το ήθος του μεγάλου δασκάλου. Κανείς δεν κουνήθηκε μέχρι τις 2.00 κι ας τους είχαμε πει ότι μπορούν να φύγουν όποτε έπιθυμούσαν. Μας καθήλωσε όλους με το λόγο του και τη σοφία του.
        Κι όταν διώξαμε τα παιδιά, για να πάνε να φάνε, εμείς οι καθηγητές μαζευτήκαμε γύρω του και μείναμε μαζί του για άλλη μια ώρα. Σαν τα μικρά παιδιά είχαμε ανάγκη και μεις να μιλήσουμε για τις δυσκολίες μας και τα σύγχρονα αδιέξοδα της εκπαίδευσης.Να δείξουμε ηρωισμό, μας είπε, γιατί μόνο οι δάσκαλοι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.Μα ήδη αγωνιζόμαστε πολύ, αντιστάθηκα εγώ. Χρειάζεται κι άλλο μου είπε εκείνος, γιατί τα προβλήματα είναι πολλά και μόνο με θαύματα μπορούν να γίνουν αλλαγές.
      Μετά τον παρακαλέσαμε να του κάνουμε το τραπέζι, αλλά δεν προλάβαινε. Είχε κι άλλη υποχρέωση σε δύο ώρες.Ήταν πραγματικά ακούραστος.Δεν ήθελε να τον πάμε στο σπίτι του. Ούτε χρήματα για το ταξί. Δεν του δώσαμε τίποτα ως αντάλλαγμα για τον κόπο του. Όμως εκείνος μας είπε ότι πήρε από μας όσα χρειαζόταν.Μας υποσχέθηκε όμως ότι θα ξανάρθει και ότι θα βγούμε για φαγητό.Σύντομα να μας ξανάρθετε, του είπα και κείνος μας έδωσε το λόγο του...
 Σοφία Κανιάκα