Σήμερα στην Ελλάδα το να πει κανείς ότι είναι πολιτικός είναι ντροπή !

      Ονομάζομαι Καλλιόπη Ακτσόγλου και είμαι μαθήτρια της Γ’ τάξης του Γενικού Λυκείου Ελευθερίου-Κορδελιού .Φέτος είχα την τύχη να συμμετάσχω στη Βουλή των Εφήβων, ένα θεσμό που ξεκίνησε το 1995.Το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει στόχο να ενισχύσει το ενδιαφέρον των νέων για τα κοινά, ώστε να διαμορφώσουν τη συνείδηση του ενεργού πολίτη αλλά και να μυηθούν στις πρακτικές της δημοκρατίας. Τα τελευταία χρόνια η συμμετοχή στη Βουλή των Εφήβων ενδιαφέρει ολοένα και λιγότερους μαθητές, αλλά αυτός ο θεσμός κρύβει πολλές εκπλήξεις, που ούτε εγώ μπορούσα να φανταστώ, προτού επιλεγώ να συμμετάσχω.
       Η χαρά και η ικανοποίησή μου ήταν άμετρη ,όταν έμαθα ότι κληρώθηκα ως τακτική έφηβη-βουλευτής της Α’ Θεσσαλονίκης λόγω της έκθεσής μου γύρω από το περιβάλλον και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι οποίες αποτελούν ένα στοίχημα για την παγκόσμια κοινότητα , αλλά και για την Ελλάδα. Σιγά-σιγά όμως, ο φόβος για το άγνωστο γινόταν όλο και πιο έντονος , ιδιαίτερα καθώς πλησίαζε ο καιρός να βρεθώ στην Αθήνα. Το αεροπλάνο πετούσε στις 2 Σεπτεμβρίου κατά τις 12:00. Έτσι, την Παρασκευή μαζί με άλλα 60 παιδιά από τη Θεσσαλονίκη πετάξαμε από το αεροδρόμιο "Μακεδονία" για το "Ελευθέριος Βενιζέλος" .
      Είναι περίεργο να βρίσκεσαι άγνωστη μεταξύ αγνώστων ,αλλά αυτό με γοήτευε ακόμη περισσότερο .Η διανομή στο ξενοδοχείο ήταν υπέροχη και αμέσως γνώρισα πολλά παιδιά, με όνειρα, στόχους και ενδιαφέροντα αρκετά κοντά στα δικά μου. Πριν βιώσω από κοντά τα πράγματα, θεωρούσα τους έφηβους βουλευτές "φυτουκλάκια",αλλά τελικά άλλαξα γνώμη. Καθένας είχε τη δική του προσωπικότητα, ήταν επικοινωνιακοί και γεμάτοι χιούμορ. Νιώθαμε ικανοποίηση και ευχαρίστηση που βρισκόμασταν σε ένα περιβάλλον, μέσα στο οποίο συνοδοί και βουλευτές μας αντιμετώπιζαν ως τους μελλοντικούς πολίτες αυτού του τόπου .
Η Βουλή είχε οργανώσει για μας πολλές δραστηριότητες ,όπως θέατρο ,δείπνο με τον Πρόεδρο της βουλής, κ. Πετσάλνικο ,αλλά και χορούς μέσα στο ξενοδοχείο. Η πρώτη μέρα πέρασε γρήγορα , αλλά η πιο ενδιαφέρουσα ήταν η Κυριακή στις 4 Σεπτεμβρίου, όπου η επιτροπή των Οικονομικών Υποθέσεων Παραγωγής και Εμπορίου, όπου ανήκα, επρόκειτο να συνεδριάσει.

        Η διαδικασία ήταν πολύ απλή συγκριτικά με αυτό που φανταζόμουν. Πήγαμε με το λεωφορείο στη Βουλή και συγκεντρωθήκαμε σε μία αίθουσα ,όπου σαν κανονικοί βουλευτές διαβάσαμε τα κείμενα για το νομοσχέδιο που είχαμε να μελετήσουμε, κάναμε δευτερολογία και γενικότερα ακολουθήσαμε τη διαδικασία των πολιτικών. Οι απόψεις που εκφράστηκαν ήταν τόσο ενδιαφέρουσες και η γλώσσα των μικρών πολιτικών δεν έμοιαζε καθόλου με τον ξύλινο λόγο των πολιτικών .
      Οι "συνάδελφοι", όπως αποκαλούμασταν, προέρχονταν από χώρες, τόσο του εξωτερικού (απόδημος ελληνισμός), όσο και από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Εντύπωση μου προξένησε το γεγονός πως όλοι ήμασταν μια ομάδα. Ανάμεσά μας δεν υπήρχε ζήλια και όλοι συνεργαζόμασταν αρμονικά. Ο κάθε έφηβος βουλευτής της ΙΣΤ’ Συνόδου επικεντρωνόταν κυρίως σε θέματα που αφορούσαν τον τόπο του και τις δυσκολίες του.
     Όσο αφορά εμένα, είχα την τύχη μαζί με άλλους έφηβους-βουλευτές (2 ομιλητές και 1 εισηγητής από κάθε επιτροπή) να κληρωθώ, για να μιλήσω την επόμενη μέρα στην ολομέλεια της Βουλής ,που έγινε στις 10:00, στην αίθουσα Γερουσίας και μεταδόθηκε ζωντανά από το κρατικό κανάλι της Βουλής. Η εμπειρία ήταν συγκλονιστική, αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο χώρος της Βουλής ,τα γραφεία και η οργάνωση που επικρατούσε. Ο καθένας θα ένιωθε, νομίζω, υπερηφάνεια, εάν του δινόταν η ευκαιρία να βρεθεί σε ένα τόσο σημαντικό χώρο , όπως αυτός της Βουλής.
Κατά τη διάρκεια των ομιλιών παραβρέθηκαν πολλοί πολιτικοί μεταξύ των οποίων ο Πρωθυπουργός (για τον οποίο έπειτα ακούστηκαν αρνητικά σχόλια, επειδή έπαιζε με το ipad του) και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας .Το πιο αξιοπρόσεκτο σημείο είναι ότι μας δόθηκε η δυνατότητα για πρώτη φορά στη ζωή μας να εκφράσουμε άμεσα τους προβληματισμούς μας και ενδεχομένως να επηρεάσουμε τον αρχηγό του κράτους, ώστε να επέλθει η πολυπόθητη αλλαγή.
      Αυτό που προκάλεσε εντύπωση σε πολλούς είναι ότι η ολομέλεια έληξε σχετικά γρήγορα και ξεκίνησε η διαδικασία αποχαιρετισμού με τα παιδιά, όπου τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Όταν άκουσα έναν έφηβο να λέει πως η κάρτα που κρατούσε ως βουλευτής ήταν γι΄ αυτόν τέσσερις μέρες ευτυχίας που δεν ανταλλάσσονται με τίποτα ,κατάλαβα πως αυτό το ταξίδι δημιούργησε πραγματικές φιλίες.

     Ωστόσο η ουσία των πραγμάτων για μένα από αυτό το ταξίδι είναι αλλού .Στην Ελλάδα του 2011 οι πολίτες έχουν απαξιώσει οποιαδήποτε συμμετοχή στα κοινά. Υπάρχει μια γενικότερη αδιαφορία και άρνηση απέναντι σε θεσμούς και αξίες, γεγονός που μας επιτρέπει να μιλάμε για κρίση αξιών ,ηθών αλλά και ιδεών .Ένας έφηβος βουλευτής είπε πως στην Ελλάδα το να πει κανείς ότι είναι πολιτικός είναι ντροπή ! Η άποψη αυτή με έβρισκε σύμφωνη πριν από λίγα χρόνια, αλλά πλέον διαφωνώ. Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε να κυβερνάμε τον τόπο μας , γιατί άμα απαρνηθούμε τη χώρα μας είναι σαν να αρνούμαστε τους εαυτούς μας και το παρελθόν μας.
     Πιστεύω πως ίσως με αυτό το κείμενο να παρακινηθούν πολλοί και να συμμετάσχουν σ’ αυτό το θεσμό που οργανώνει η Βουλή των Εφήβων για τον κοινοβουλευτισμό .Δεν πρέπει να έχουμε προκαταλήψεις ,διότι οι εμπειρίες είναι αυτές που μας κάνουν δυνατούς. Ας πάψουμε να ασχολούμαστε με τους άλλους και ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τους εαυτούς μας ,διότι μόνο έτσι θα αλλάξουμε τον ΤΟΠΟ ΜΑΣ!