Ο δωδεκάλογος ενός ταλαίπωρου φιλολόγου

      Διορθώνοντας ατελείωτα γραπτά, με πιάνουν όλα τα συναισθηματικά σύνδρομα και τα υπαρξιακά αδιέξοδα ενός άμοιρου Έλληνα φιλολόγου που:

1. αναρωτιέται σε τι έφταιξε για το λειτουργικό αναλφαβητισμό αυτών των παιδιών.
2. δεν ξέρει πώς προκύπτουν αυτά τα τερατώδη γραπτά με αναφομοίωτες φιλολογικές πληροφορίες- ακατάλληλες για εφήβους που δεν έχουν διαβάσει παρά το "7 μέρες TV" αλλά πρέπει να αναλύσουν τον Κρητικό του Σολωμού.
3. θέλει να τα κάνει φέιγ- βολάν και να τα πετάξει από το μπαλκόνι.
4. από την άλλη κατανοεί αυτούς τους εφήβους, που τους δίνουν λάθος εργαλεία ( λογοτεχνικά κείμενα, αφηγήσεις..), για να ερμηνεύσουν τον κόσμο και τον εαυτό τους.
5. φαντάζεται τους γονείς τους να έρχονται μεθαύριο με την προσδοκία να τους εξηγήσει την πρόοδο του παιδιού τους, αλλά θα δείξει υπερβάλλοντα ζήλο και θα μιλήσει με κατανόηση για το παιδί τους.
6. θυμώνει και επιθυμεί να τα παρατήσει αλλά δεν μπορεί..
7. βαριέται και το λέει ξεδιάντροπα.
8. είναι του καθήκοντος και θέλει κάποτε να τα τελειώσει, να οργανώσει και να εξηγήσει τα ανεξήγητα λάθη τους, ωστόσο αυτά πολλαπλασιάζονται σαν τα κεφάλια της λερναίας ύδρας .
9. θα ήθελε να διαβάσει κάτι καλύτερο από αυτά τα χειρόγραφα με τα ορνιθοσκαλίσματα, να ακούσει μουσική, να πάει σινεμά, να πιει ένα ποτήρι κρασί με φίλους , να.. να...
10. ψευτοπαρηγοριέται πως και άλλοι ομοιπαθείς φιλόλογοι, που επιμορφώνονται μέσα σε συνθήκες άθλιες ενός απαξιωμένου εκπαιδευτικού συστήματος, ταλαιπωρούνται ομοίως.
11. αγνοεί αν μπορεί να παράγει κάτι χρήσιμο στα μαθήματά του ή ασυνείδητα αναπαράγει την απύθμενη βλακεία του συστήματος.
12 αγωνιά και αναρωτιέται για τη δική του επάρκεια, πνευματική συγκρότηση κλπ κλπ

     Ο παραπάνω δωδεκάλογος δεν είναι ο "δωδεκάλογος του γύφτου" αλλά ο δωδεκάλογος του μέσου φιλολόγου αυτής της χώρας με την αναμενόμενη σχιζοφρένεια...
Δημήτρης Αδαμίδης